علیرضا فدایی – ونکوور
هنرهای رزمیِ ترکیبی مسیر بسیار پرفرازونشیب و سختی را برای اثبات وجهه و به‌رسمیت شناخته‌شدن طی کرده‌اند. در کنار سازمان بزرگ UFC، تعداد بسیاری از سازمان‌های برگزارکنندهٔ مسابقات رزمی وارد صحنه شده، ولی پس از مدتی برای همیشه کنار رفته‌اند.
طبیعت پرخطر این ورزش‌ها و به‌رسمیت شناخته‌نشدن آن‌ها در اغلب نقاط دنیا چالش‌های بسیاری را برای برگزارکنندگان مسابقات به‌وجود می‌آورد. در عین حال فاصلهٔ بسیارِ تعداد انگشت‌شماری از سازمان‌های بزرگ بین‌المللی برگزارکنندهٔ مسابقات رزمی با سازمان‌های کوچک‌تر هنوز هم سدی برای انگیزهٔ رشد آن‌هاست.
در این بین یک سازمان برگزارکننده در ونکوور بزرگ با مدیریت یک ایرانی پا به عرصه گذاشت و به رشد و پیشرفت مداوم خود ادامه داد. وقتی در سال ۲۰۱۰ برای اولین‌بار با بنیان‌گذار آن برای یک نشریهٔ انگلیسی‌زبان مصاحبه کردم، فکر نمی‌کردم که این‌همه سال با موفقیت به کار خود ادامه دهد. تعداد زیادی از برگزارکنندگان بعد از انجام تعداد انگشت‌شماری مسابقه به سختی‌های کار پی می‌بردند و برای همیشه و اغلب با ضرر مالی کنار می‌رفتند. جالب است بدانید تعداد زیادی از مبارزان ایرانی-کانادایی هم در این سازمان به رقابت پرداخته و قهرمان شده‌اند.
برای همین گفت‌وگویی انجام دادیم با آقای جی گلشنی، بنیان‌گذار مسابقات Battlefield Fight League که به اختصار BFL خوانده می‌شود، تا از آغاز کار ایشان و برنامه‌های آینده‌شان باخبر شویم.
با سلام و سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید، لطفاً بفرمایید چه سالی به کانادا مهاجرت کردید و آیا خودتان به ورزشهای رزمی پرداخته‌اید؟
سال ۱۹۸۸ به کانادا آمدم و فقط مدت خیلی کوتاهی کاراته کار کرده‌ام.
چه جالب! پس کسی که به ورزشهای رزمی نپرداخته چطور سازمان بزرگ و موفقی را در زمینهٔ ورزشهای رزمی اداره می‌کند؟
یکی از دوستان من در کلگری و ادمونتون یک سازمان برگزارکنندهٔ مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی را اداره می‌کرد به‌نام Hardcore Championship Fighting که با شبکهٔ Score در کانادا قرارداد حق پخش تلویزیونی داشت. چندین مبارز نامدار هم تاکنون برای این سازمان مسابقه داده‌اند. آن زمان این‌گونه نبود که سازمان UFC این‌همه فاصله با سایر سازمان‌ها داشته باشد. آن‌ها سال ۲۰۰۷ کار خود را شروع کردند و من در چندین مسابقه در نقش‌های مختلف به او کمک کردم و بسیاری از موارد را آموختم. متأسفانه آن‌ها به‌دلیل اشتباهات در تنظیم بودجه ورشکست شدند، ولی من با درس‌هایی که از آن تجربه آموختم کار را در ونکوور شروع کردم؛ زمانی که سازمان‌های بزرگی در ونکوور وجود نداشتند.
رسماً چه سالی شروع به کار کردید و تا به‌حال چند مسابقه برگزار کرده‌اید؟
سال ۲۰۱۰ و تا به‌حال ۷۲ مسابقه برگزار کرده‌ایم.
کمی از چالش‌های آغاز کار برایمان بگویید.
وقتی شروع کردیم چون تازه‌کار بودیم و کسی ما را نمی‌شناخت، بسیاری از مبارزان تمایلی برای شرکت در مسابقات ما نداشتند. آن زمان مسابقات به‌شکل حرفه‌ای در ونکوور مجاز نبود و همچنین بسیاری از ورزشگاه‌ها و سالن‌ها برای انجام مسابقات رزمی به ما مکان اجاره نمی‌دادند. تهیهٔ بیمهٔ مسئولیت بسیار مشکل بود و قوانین ایمنی تثبیت‌شده‌ای وجود نداشت. همچنین مشکل دیگر نبودِ سالن با گنجایش مناسب بود. گنجایش سالن‌ها یا پانصد تا ششصد نفر بود یا ده هزار نفر و چیزی در این بین وجود نداشت.
بسیاری فکر می‌کنند که با برگزاری مسابقات پول‌دار می‌شوند. کمی از هزینه‌های این کار برایمان بگویید و اینکه اصلاً درآمد این مسابقات از کجاست؟
برای سازمان‌هایی که قرارداد پخش تلویزیونی ندارند، بیشتر درآمد از محل فروش بلیت است، ولی خب سازمان‌های بزرگ بیشترِ درآمدشان از فروش پخش تلویزیونی است. در ونکوور برای هر مسابقه باید بین هفت تا ده هزار دلار به انجمن ورزشی استانی برای نظارت و کنترل و حقوق به پرسنل بپردازیم و حدود دو هزار دلار برای آمبولانس. اجارهٔ محل بسته به مکان هزینه‌های اجاره و خدمات از قبیل برق و غیره بین ده تا شصت هزار دلار است. همچنین دستمزد به مبارزان و هزینهٔ بلیت پرواز آن‌ها و غیره همه رقم قابل‌توجهی می‌شود. در مورد ما فروش بلیت، حامیان مالی و قرارداد تلویزیونی ما را از نظر مالی باثبات نگه داشته است.
مسابقات شما از طریق UFC Fight Pass پخش می‌شود و این موفقیت بسیار بزرگی است. چطور توانستید این قرارداد را به‌دست آورید؟
چندین سال پیش از طریق شخص ثالثی وارد مذاکره شدیم، ولی در آن زمان آن‌ها علاقه‌ای به اضافه‌کردن مسابقات جدیدی نداشتند. تا اینکه در سال ۲۰۲۰ و در عین شیوع ویروس کرونا گویا می‌خواستند این ورزش را در کانادا زنده نگه‌دارند و ما قراردادی برای پخش چندین مسابقه با آن‌ها امضا کردیم.
آیا برنامه شما این بود که روزی رقیب UFC شوید؟
خیر، اتفاقاً بعد از اتفاقی که برای دوست من و سازمان برگزارکنندهٔ آن افتاد، یک روز با رئیس UFC دیدار کردم و او به من گفت یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات سازمان‌های برگزارکننده این است که می‌خواهند در زمان کوتاه سریع رشد کنند در حالی‌که توان و پشتوانهٔ مالی آن را ندارند.
ما سعی کردیم در بریتیش کلمبیا و بعد در کانادا مطرح شویم و با توجه به همکاری‌مان با سازمان UFC برای مبارزان ما راحت‌تر است که به این مسابقات راهی شوند. تابه‌حال هفت نفر از مبارزان سازمان ما به سازمان بزرگ UFC پیوسته‌اند.
آیا کیفیت فنی مبارزان به نسبت چند سال پیش بالاتر رفته است؟
صد درصد! اگر به‌خاطر داشته باشید، زمانی مبارزان از ورزش‌هایی مثل کشتی و غیره وارد می‌شدند، ولی حالا آن‌ها در همهٔ ابعاد هنرهای رزمیِ ترکیبی تمرین می‌کنند و مبارزان کامل و همه‌فن‌حریفی‌اند.
آیا کار کردن با مبارزان کار سختی است؟
بستگی دارد، ولی بله، چالش‌هایی هست. از درخواست برای انجام کارهای دفتری گرفته تا مطرح‌کردن خودشان. برای بسیاری از مبارزان درک این مسئله سخت است که ساختن شهرت و اسم‌درکردن در این ورزش به‌اندازهٔ مهارت مبارزهٔ شما اهمیت دارد. همچنین نوع قراردادهای ما با سازمان‌های بزرگ‌تر متفاوت است و ما برای مطرح‌کردن مبارزان هزینهٔ بسیاری می‌کنیم.
برنامه‌های آیندهٔ شما چیست؟
دوست داریم متفاوت از همه باشیم. در بین تماشای مسابقهٔ ما، آماری از مبارزان و مسابقه می‌بینید که در جای دیگر وجود ندارد. ما برای همهٔ مبارزان وقت صرف می‌کنیم و داستان مبارزهٔ آن‌ها و انگیزه‌هایشان را بیان می‌کنیم. قبلاً حدود شش مسابقه در سال برگزار می‌کردیم که دوست داریم آن را به دوازده مسابقه در سال افزایش دهیم. دوست داریم در نقاط مختلف استان و همچنین در کانادا مسابقه برگزار کنیم و احتمالاً به منطقهٔ شمال غرب آمریکا هم وارد شویم.
با سپاس از وقتی که برای این گفت‌وگو گذاشتید. برای شما و همهٔ مبارزان و ورزشکاران آرزوی موفقیت و سربلندی می‌کنیم.
